W nocy z 6 na 7 listopada 1918 roku w Lublinie został powołany do życia Tymczasowy Rząd Ludowy Republiki Polskiej. Był to pierwszy rząd odradzającego się państwa polskiego. Jego premierem został przywódca Polskiej Partii Socjalistycznej Ignacy Daszyński.
Rząd Lubelski – bo tak też określa się Tymczasowy Rząd Ludowy Republiki Polskiej – był pierwszym w pełni niezależnym od zaborców polskim rządem. Powstał w nocy z 6 na 7 listopada. Wtedy robotnicy zwołani na wiec udzielili poparcia manifestowi Ignacego Daszyńskiego. Przywódca Polskiej Partii Socjalistycznej zgromadził wokół siebie działaczy lewicy niepodległościowej i ludowców. Daszyńskiego wybrano premierem Rządu Lubelskiego. W składzie organu nie znaleźli się przedstawiciele ówcześnie największego politycznego ugrupowania – Narodowej Demokracji. Daszyński tłumaczył ten fakt, tym iż endeków w Lublinie nie było i nie było czasu by czekać na ich przybycie. Brak przedstawiciela ND został skrytykowany przez przywódcę ludowców Wincentego Witosa. W skutek konfliktu na tym polu Witos opuścił Lublin.
Manifest, jak na początek XX wieku, zawierał bardzo postępowe hasła. Postulował m.in. wprowadzenie ośmiogodzinnego dnia pracy, równouprawnienie wszystkich obywateli w wyborach, powszechną, bezpłatną, świecką edukację oraz reformy rolne
profesor Ludwik Malinowski
Tymczasowy Rząd Ludowy Republiki Polskiej przetrwał tylko kilka dni. 12 listopada Ignacy Daszyński wraz z delegatami udał się do Warszawy, by złożyć dymisję na ręce przybyłego z twierdzy w Magdeburgu Józefa Piłsudskiego. Naczelnik Państwa początkowo zamierzał powierzyć misję formowania nowego rządu właśnie Daszyńskiemu, jednak ustąpił pod naporem protestów ze strony endeków. Pierwszym premierem niepodległej Polski ostatecznie został inny lewicowy działacz – Jędrzej Moraczewski.
Powyższe zdjęcie przedstawia pamiątkową tablicę wmurowaną w dawny pałac Lubomirskich, który był siedzibą Rządu Lubelskiego.
